Piękne, kolorowe pudełko, a w nim... równie interesująca zawartość, ale cierpliwości! Wróćmy do pudełka (pozostawimy Was jeszcze chwilę w niepewności). 

Opakowanie ma takie same wymiary jak pozostałe gry z tej serii. To niezwykle ułatwia przechowywanie i sprawia, że nawet na otwartych półkach gry wyglądają estetycznie. W dodatku jest zgrabne, nie za duże. Czasem zdarza się tak, że w ogromnym pudle znajduje się zaledwie kilka elementów gry lub garstka puzzli. W takim przypadku wyciągamy je wszystkie i wkładamy do woreczka strunowego lub mniejszego kartonika. Na szczęście w przypadku Kapitana Nauki nigdy nie mieliśmy takiej potrzeby!

No dobra, otwieramy! 3, 2, 1 i... czad, co nie? Ta wielka, drewniana kostka jako pierwsza zwróciła uwagę trzylatka. Dodatkowo dwie drewniane figurki wiewiórek! Siedmiolatek od razu rzucił się na karty. On już doskonale wie, że to one kryją w sobie najwięcej zabawy i... zachęcają do samodzielnego czytania. Do tego składana plansza, instrukcja i można zaczynać zabawę!

Oczywiście po przeczytaniu instrukcji, co czasem potrafi nieźle sfrustrować czekające w napięciu dzieci. Tym razem instrukcja jest krótka, zasady proste, a gra intuicyjna. 

Naszym zadaniem jest dotrzeć (jako wiewiór Ogonek) na leśny bal przed Kitką, która niesie tam już ptysie- pożegnalny poczęstunek. Wszyscy gracze muszą więc połączyć siły i zagrać w jednej drużynie! Gracze na przemian rzucają kostką i przesuwają się do przodu trasą wyznaczoną specjalnie dla Ogonka. Jeżeli pionek zatrzyma się na polu z łapką niedźwiadka to sięgamy po niebieską kartę, czytamy i wspólnie wykonujemy zadanie ruchowe. Jeżeli Ogonek zatrzyma się na polu z żołędziem to sięgamy po zieloną kartę i wykonujemy zadanie logopedyczne. Najważniejsze jest to, aby pamiętać, że każde zadanie musi być wykonane przez każdego z graczy, a nie tylko tego, który rzucał kostką. W tym samym czasie wiewiórka Kitka zmierza na bal swoją ścieżką przesuwając się o jedno (gdy staniemy na polu z zadaniem) lub dwa pola (gdy staniemy na polu bez zadania) przy każdym rzucie kostką. Szansę na wygraną są spore więc ruszajmy!

Choć półki naszych dzieci są wyładowane grami planszowymi do granic możliwości, to trudno szukać wśród nich gry podobnej do tej! "Leśny bal" zaskoczył nas wszystkich, pokazał, że twórcy gier nie zwalniają, a ich wyobraźnia nie ma granic. Co spodobało nam się najbardziej i sprawiło, że ta gra zajęła specjalne miejsce na półce? (Chociaż szczerze mówiąc na stole gości częściej niż na półce).

-"Leśny bal" to gra zespołowa. Musimy działać wspólnie i razem świętować zwycięstwo lub znosić przegraną, a przegrać z drewnianą wiewiórką jest jakby prościej niż z rodzicem, siostrą czy kolegą. Gra uczy radzenia sobie z niepowodzeniem, ale tu dziecko nie zostaje z tym uczuciem same!

-Idealnie sprawdza się do grania w dużym gronie (na urodzinach, w przedszkolach), bo zadanie muszą wykonać wszyscy, niezależnie od tego kto właśnie wykonuje ruch. Nawet jeśli nie wszyscy zdążą rzucić kostką podczas jednej gry to nic nie szkodzi, bo gwarantujemy- na jednej rozgrywce nigdy się nie kończy! Gra pomogą się przełamać, zbliża do siebie grające osoby. Idealnie sprawdzi się więc zarówno do rodzinnego wzmacniania więzi jak i do zaadaptowania się w nowym miejscu i wśród nowych osób (np. adaptacja w przedszkolu).

-Wspomaga rozwój mowy. Sprawia, że logopedyczne ćwiczenia są przyjemnością i zabawą!

-Zachęca do ruchu i ćwiczeń dzieci, które ćwiczyć nie lubią i na odwrót- jest w stanie skupić uwagę dzieci, które nie przestają się ruszać.

-Dzieci uczą się kontroli nad własnym ciałem i lepiej je poznają. Ćwiczą koordynację i motorykę dużą.

-Wspomaga naukę liczenia (niektóre ćwiczenia trzeba powtórzyć określoną ilość razy) oraz rozróżniania stron (lewa, prawa, przód, tył, przed siebie, za siebie, w górę, w dół).

-Wywołuje uśmiech, sprawia radość, zbliża i jest świetną propozycją na wspólnie spędzony czas!